in days to come, when Siddhartha would become a god, he would be there
ในวันข้างหน้า เมื่อพระสิทธัตถะจะทรงเป็นพระเจ้า พระองค์จะทรงอยู่ที่นั่น
when he would join the glorious, he would be there
เมื่อพระองค์จะทรงร่วมกับผู้รุ่งโรจน์ พระองค์จะทรงอยู่ที่นั่น
Govinda wanted to follow him as his friend
โควินดาต้องการติดตามเขาเป็นเพื่อน
he was his companion and his servant
เขาเป็นเพื่อนและคนรับใช้ของเขา
he was his spear-carrier and his shadow
เขาเป็นผู้ถือหอกและเป็นเงาของเขา
Siddhartha was loved by everyone
พระสิทธัตถะทรงเป็นที่รักของทุกคน
He was a source of joy for everybody
เขาเป็นแหล่งที่มาของความสุขแก่ทุกคน
he was a delight for them all
เขาเป็นความสุขของพวกเขาทุกคน
But he, Siddhartha, was not a source of joy for himself
แต่พระองค์สิทธัตถะมิได้เป็นที่มาแห่งความยินดีสำหรับพระองค์เอง
he found no delight in himself
เขาไม่พบความยินดีในตัวเอง