Obecny spadek konkurencyjności wielu wysoko rozwiniętych krajów kapitalistycznych z gospodarką opartą na innowacjach stymuluje naukowców do poszukiwania wyjaśnień tego zjawiska poprzez ponowne przemyślenie ram koncepcyjnych rozwoju terytorialnego. Autor sugeruje wycofanie się z ilościowego rozumienia tego zjawiska, które jest szczególnie ograniczone do ekonomii, czyli zastąpienie ewolucyjnego (ilościowego) paradygmatu rozwoju terytorialnego pluralistycznym (jakościowym), który uwzględnia istnienie różnych "wydarzeń" - zamiast jednej ilościowej ścieżki rozwoju terytorialnego - w globalnym świecie. Glównym celem rozwoju każdego terytorium nie jest produkcja większej ilości towarów i uslug (które w wielu przypadkach są "anty-towarami" i "anty-uslugami"), ale "produkcja wysokiej jakości ludzi" na tym terytorium. Tak zwane "choroby cywilizacyjne" każą nam kwestionowac efektywnośc wykorzystania zasobów przez ludzi i trwalośc postępu w tak zwanych krajach "rozwiniętych" - tych o wysokim poziomie dochodów, które wybraly ścieżkę rozwoju opartą na gospodarce rynkowej i spoleczeństwie konsumentów - a także ich dalszą zdolnośc do wzrostu.