Trichoderma

Rdzenne izolaty Trichoderma spp. viz., TFC-1, TFC-2, TVS-1, TVS-2, THCh-1 i TACh-1 zostały po raz pierwszy wyizolowane, zidentyfikowane i zgłoszone. T. fasciculatum i T. atroviride zostały nowo odkryte w Gujarat w Indiach. Wszystkie izolaty wykazały umiarkowane podobieństwo w charakterystyce. T. harzianum (THCh-1) okazał się najbardziej skuteczny, ponieważ wykazywał silny antagonizm. Podłoże różowe bengalskie, Trichoderma selective, Richardsa, ziarna Sorghuma, dobrze rozłożony FYM i otręby pszenne wykazały wyższą jakość podłoża, ponieważ dawało maksymalną populację T. harzianum (THCh-1). Do przygotowania preparatu T. harzianum talk wspierał wyższą populację i maksymalną żywotność. T. harzianum zastosowany z glebą z kumulacją nasion (10 g/kg + 100 g/kg-1) do ciecierzycy powodował większe kiełkowanie przy mniejszej zapadalności na więdnięcie w warunkach doniczkowych. W doświadczeniu polowym aplikacja kumulacji nasion (5 g/kg + 100 g/m2) z dodatkiem T. harzianum (THCh-1) do ciecierzycy powodowała najmniejszą więdnięcie i maksymalny plon. Badania kompatybilności fungicydów wykazały, że tiuram i tiofanat metylowy były bezpieczniejsze dla T. harzianum.