W związku z obecną troską o środowisko i zrównoważony rozwój, szczególną wagę przywiązuje się do efektywności energetycznej, zarówno w procesach produkcyjnych, jak i w stosowaniu produktów. Większą efektywnośc energetyczną można osiągnąc poprzez większą kontrolę wlaściwości trybologicznych materialów, tj. kontrolę zjawisk związanych z tarciem, smarowaniem i zużyciem. Produkcja materialów o lepszych wlaściwościach trybologicznych zapewnia dluższą żywotnośc i redukcję kosztów, poprzez mniejszą liczbę zmian części lub konfiguracji maszyn, a także minimalizację produkcji zanieczyszczających gazów. W tym kontekście, jednym ze sposobów zwiększenia żywotności materialów, a tym samym efektywności energetycznej procesu, jest kontrolowanie tarcia i minimalizowanie zużycia poprzez wytwarzanie elementów samosmarujących. Niniejsza książka obejmuje najpierw podstawową wiedzę na temat smarowania stalego i plazmowego, a następnie opisuje, czym są samosmarujące się kompozyty oraz czym jest wzbogacanie powierzchni i jak można je zastosowac do optymalizacji samosmarujących się kompozytów.