Ludzkie zęby są zlożonymi jednostkami anatomicznymi skladającymi się z czterech rodzajów tkanek, z których każda ma wlasną strukturę i wlaściwości. Każdy ząb w ludzkim uzębieniu ma swój wlasny anatomiczny kontur i specyficzną relację ze swoją strukturą podporową, zębami sąsiednimi i przeciwstawnymi. Ksztalt zęba oraz kontur / relacje kontaktowe z zębami sąsiednimi i przeciwstawnymi są glównymi determinantami funkcji żucia, estetyki, mowy i ochrony. Morfologia zębów, relacje ksztaltu zęba do ksztaltu struktur wspierających, w tym dziąsel, muszą byc rozpatrywane pod kątem znaczenia klinicznego. Znaczenie ksztaltów zębów, takich jak proksymalne obszary kontaktu, przestrzenie międzyzębowe, wklęslości, kontury wargowe i policzkowe w szyjkowych trzecich odcinkach oraz kontury językowe w środkowych trzecich odcinkach koron i krzywizn, powinno byc brane pod uwagę podczas odtwarzania utraconej struktury zęba w celu utrzymania harmonijnych relacji między zębami, mięśniami i przyzębiem.